cultuur
Mijn tekst voor Buitenkunst is te ingewikkeld, mooi, intrigerend, maar misschien niet duidelijk voor het grote publiek. En dat publiek moeten we nu juist bereiken, want de subsidie is niet toegekend, dus moeten de financiële middelen uit de deelnemers komen en moeten de groepen vol! Hoe ga je daarmee om, een knieval naar de laagdrempeligheid, uitgaan van je eigen kunnen en weten dat je toch wel mensen trekt? Te hooghartig?? Mijn tekst wil ik wel graag gelezen en begrepen hebben, maar de bevlogenheid en poëzie vind ik nog belangrijker zeker in een tijd waarin de economie hoogtij viert en dromen en beeldende ontwikkeling het onderspit lijken te delven. Terwijl er zoveel moois gemaakt wordt en er vanuit de politiek al zolang neerbuigend over gepraat wordt. Dan hoor ik Ronald Plasterk, toenmalig minister cultuur, nog zeggen: wanneer mensen behoefte hebben aan koetjes in een weiland aan de muur moeten kunstenaars maar koetjes in een weiland schilderen, daarmee kunnen ze dan hun eigen broek op houden. Van zoveel kijk op wat cultuur inhoud daar zakt nou juist mijn broek van af!!