Lisanne Sloots

Sense of place:

Een plaats die door gebruik en karakteristiek speciaal en uniek is! Een gevoel van authentieke menselijke gehechtheid en er bij horen. Een plaats met een speciale betekenis voor sommige mensen en dieren.

Een landschap uit de kindertijd wordt ook wel het eigen oerlandschap genoemd en zal altijd als vergelijking dienen voor latere landschappen/ervaringen.

Bij het voorbereiden van de afscheidsexpositie kijk ik naar de locatie waarvoor ik uitgenodigd ben om werk te maken. De boerderij die eens in de velden stond en nu ingebouwd is, maar waar een aantal karakteristieken nog te zien zijn. Het huis, de stal en de paardenwei. De moestuin grenzend aan de voortuin werd al die jaren als groentetuin bebouwd. De sloot die eens rechts langs het hele perceel liep is dichtgestort en achter op het erf van nu staat een schutting die het erf scheidt van de nieuwbouw, de vroegere weilanden.

De eikenwal werd eens door opa van middelaar geplant en is in de jaren daarna flink uitgegroeid. Er staat een combinatie van Hollandse en Amerikaanse eiken.

Ik besluit te kijken wat er zich in de grond afspeelt, zijn daar nog resten te vinden van gebruik of bebouwing? Heeft wat omhoog gebouwd werd zijn weerslag in de diepte?

Ik doe vier grondboringen allen van ongeveer 1.10 diep:

1.In de moestuin, 2.de kant van de voormalige sloot, 3.de paardenwei aan de voorkant en 4.de paardenwei achter tegen de schutting.

Op twee plekken in de buurt van de stal kan ik er met de grondboor niet doorheen komen, te hard!

Alle grond uit de boringen werd gedroogd in het atelier en is door mijn handen gegaan, een rituele handeling, op zoek naar resten, restanten van bewoning of begroeiing. De verschillen zijn nog al groot: uit de moestuin komt na de organische bovenlaag alleen nog zand, zonder resten, zacht en oorspronkelijk. Er komt veel water bij kijken in de onderlaag.

Aan de slootkant zit in de bovenste helft van de boringen organisch materiaal: plantenresten, die naarmate ik dieper kom steeds minder worden.

Bij de paardenwei achter bij de schutting komt naast het organische materiaal ook bouwmateriaal tevoorschijn: stukjes cement die soms weer uit elkaar vallen, kleine stukjes baksteen, kiezel, glas en meer.

De boringen van de slootkant en van de wei achter met de vondsten zijn te zien in de vitrinekist.

Wanneer ik mijn bevindingen bespreek hoor ik dat in de buurt van wat nu de schutting is een tractorpad door het land heeft gelopen, die regelmatig opgehoogd werd met puin en resten bouwmateriaal.... en dat vind ik terug!

Ook hoorde ik dat bij het verwijderen van een fruitboom rond 1983 een zilveren ring werd gevonden met de tekens van geloof, hoop en liefde. Een stille getuigen van wat was.